Intermezzo van de Stok (1)

En toen was daar het gesprek. Het tweede gesprek. In overleg met Michiel had ik een tweede afspraak gemaakt met Gerrie. In eerste instantie dacht ik dat het misschien zinvoller zou zijn mijn gesprek met betrekking tot mijn studievoortgang met hem te voeren. Ik had mijn intake namelijk ook met hem gehad en daarin aangeven wat mijn valkuil is: relativeren. En ik voelde dat ik in die valkuil beland was. Michiel gaf aan dat hij dat best wilde doen, maar vond ook dat dit in eerste instantie toch met Gerrie moest worden besproken.  Hij groot gelijk had hij natuurlijk. Het zou ook bijzonder onprofessioneel van mij zijn geweest om aan haar voorbij te gaan, zonder dat eerst duidelijk te maken waarom ik dat eventueel zou willen.

Het gesprek met Gerrie duurde die dinsdag 17 januari vijf minuten, waarvan ik er vier en een half heb gevuld. Ik kwam tot de conclusie dat ik behoefte heb aan de spreekwoordelijke stok; niet alleen voor achter de deur, maar ook hapering te tikken. Stevig indien nodig. Gerrie prikkelde me met de opmerking dat het misschien niet alleen het relativeren een valkuil was, maar dat ook een mate van perfectionisme/faalangst/trots in de weg zat. In reflectie moet ik toegeven dat dit inderdaad ook meespeelt.

Mondeling kan ik namelijk mijn gedachten boetseren; hardop denkend associeer ik, beweeg ik en krijg ik vat op de materie. Schriftelijk is voor mij meer beeldhouwen. Elke slag is van betekenis en kan niet meer worden veranderd, is waar. Moet waar zijn. Dit voelt voor mij vaak ook bij zinnen. Elke zin moet waar zijn, moet waardig zijn, moet waardevol zijn. Dat is drie keer moeten.

Om mezelf weer beweging te krijgen heb ik de ander nodig, een ander nodig. Dit betekent niet dat ik intern niet gemotiveerd ben om me energie te richten op de opleiding. In tegendeel, de studie (en met name de bijeenkomsten) prikkelt me en biedt me enorme ondersteuning in het uitvoeren van mijn werk. Echter als ik niet op let dan beperk ik me tot dat. Ik volg deze opleiding juist vanuit een interesse over de inhoud en niet vanwege een papiertje of om mijn carrière een boost te geven. Dat maakt relativeren voor mij zo verleidelijk en voor een deel ook waar.

Na vijf minuten waren we klaar. Gerrie vroeg hoeveel tijd ik je nodig had om de module Richting Geven af te ronden. Een zaterdag was mijn antwoord. Heb je zaterdag tijd?Door mijzelf op te leggen dat ik de komende zaterdag de module zou afronden en dit met Gerrie een week later op dinsdag zou bespreken was er een stok gecreëerd. De stok die ik nodig heb.

Zaterdag aan het eind van de middag duwde ik op enter en daarmee werd mijn stuk eindelijk geüpload. Los van de beoordeling gaf het mij de nodig lucht en rust. Daarnaast merkte ik een hernieuwde motivatie en energie om mijn rug te rechten en mijn schouders weer met plezier onder de studie te plaatsten.